113 Online Training Suïcidepreventie

Ambitie

Op het onderwerp suïcide rust een groot taboe, terwijl er in Nederland toch circa 1.900 gevallen van suïcide per jaar plaatsvinden. De organisatie 113 Zelfmoordpreventie achtte het daarom hard nodig om mentale gezondheidsproblemen en suïcidale gedachten beter bespreekbaar te maken. Vooral mannen tussen de 40 en 70 jaar hebben suïcidale gedachten, dus op die groep richtte de aandacht zich primair. Dat deed de organisatie door een online Training Suïcidepreventie te ontwikkelen die naasten van mensen met dit soort gedachten in staat moest stellen de signalen beter te herkennen. Helaas zijn er geen communicatiedoelen geformuleerd, anders dan dat de online training door minimaal 10.000 mensen moest zijn gestart. Om dat aantal te kunnen halen werd de doelgroep uitgebreid: waar de training  aanvankelijk primair bedoeld was voor professionals in de zorg, is dat verbreed naar ‘heel Nederland’.

Strategie

Suïcidale gedachten worden vaak onvoldoende herkend door de sociale omgeving. Dat heldere inzicht leidde tot een enigszins onduidelijke strategie waarin de ‘inbedding van 113 zelfmoordpreventie in de samenleving’ de gekozen richting was, wetende dat de groep ‘naasten’ heel breed is. Het creatieve idee lijkt daar wat minder goed bij aan te sluiten: een man van middelbare leeftijd die met zichzelf een gesprek voert, in een voetbalkleedkamer vol met witte middelbare mannen. Mooi uitgewerkt, maar hoe kan dit naasten stimuleren om de online training te gaan starten? Gek genoeg bevat de online training ook vooral feiten over zelfmoord en richt die zich niet echt op het herkennen van signalen en hoe je in geval van herkenning moet handelen. En waarom eigenlijk een online training, waren er signalen dat hier behoefte aan was bij naasten? De onderbouwing voor de gemaakte keuzes ontbreekt helaas. Datzelfde geldt voor het media/middelenplan dat overigens, gezien het geringe budget, wel to-the-point was (influencer/partner marketing, social ads).

Resultaat

Aan het einde van de campagneperiode was de online training 16.942 gestart, ruim anderhalf keer de doelstelling. Prima dus. Maar ja, gestart. Ook afgemaakt? En stel dat iedereen die aan de training begonnen is deze heeft afgerond, wat heeft dat dan betekend voor het aanpakken van dit grote maatschappelijke probleem? Hoe dan ook, het is ook niet goed mogelijk om de link te leggen tussen enerzijds de campagne (de in zichzelf pratende man in de kleedkamer) en anderzijds het resultaat (de ruim 16.000 gestarte trainingen). Na zorgprofessionals zijn vooral ‘middelbare vrouwen in een relatie’ de training gestart, zo is te lezen in de case. Maar zijn dit dan - naast naasten van mannen tussen de 40 en 70 jaar - naasten van mannen met zelfmoordgedachten?

Suïcide is een heel zwaar thema. Deze campagne was een moedige poging om het onderwerp  bespreekbaar te maken. Communicatie inzetten om bewustwording te creëren werkt meestal ook goed. Maar of het in deze campagne van doorslaggevende invloed is geweest op het resultaat is helaas onduidelijk, daarvoor is de onderbouwing in de case te zwak.